DNS چیست؟

DNS یا Domain Name System یا سیستم نام دامنه، دفترچه تلفن اینترنت است. انسان ها از طریق نام دامنه به اطلاعات آنلاین دسترسی پیدا می کنند. مرورگرهای وب از طریق آدرس های پروتکل اینترنت (IP) با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. DNS نام دامنه را به آدرس IP ترجمه می کند تا مرورگرها بتوانند منابع اینترنت را بارگیری کنند.

هر دستگاه متصل به اینترنت دارای یک آدرس IP منحصر به فرد است که ماشین های دیگر از آن برای یافتن دستگاه استفاده می کنند. سرورهای DNS نیازی به انسان برای حفظ آدرس های IP مانند 192.168.1.1 (در IPv4) یا آدرس های IP جدیدتر با عدد پیچیده تر مانند 2400: cb00: 2048: 1 :: c629: d7a2 (در IPv6) ندارند.

فرآیند DNS شامل تبدیل نام میزبان (مانند www.example.com) به آدرس IP رایانه ای (مانند 192.168.1.1) است. در اینترنت به هر دستگاه یک آدرس IP داده می شود و این آدرس برای یافتن دستگاه اینترنتی مناسب ضروری است مانند آدرس خیابان برای یافتن خانه خاصی استفاده می شود. هنگامی که یک کاربر می خواهد یک صفحه وب را بارگیری کند ، باید ترجمه ای بین آنچه کاربر در مرورگر وب خود (example.com) تایپ می کند و آدرس اطلاعات لازم برای قرار دادن صفحه وب example.com صورت گیرد.

برای درک روند DNS ، مهم است که در مورد اجزای سخت افزاری مختلفی که یک درخواست DNS باید بین آنها منتقل شود ، اطلاعات کسب کنید. برای مرورگر وب ، DNS "در پشت صحنه" اتفاق می افتد و به غیر از درخواست اولیه ، نیازی به تعامل با رایانه کاربر نیست.

به زبان ساده ، یک سرور معتبر DNS سروری است که در واقع سوابق منابع DNS را نگهداری و مسئولیت آن را بر عهده دارد.

لازم به ذکر است که در مواردی که درخواست مربوط به یک زیر دامنه مانند foo.example.com است ، یک نام سرور اضافی بعد از نام سرور معتبر، که مسئول ذخیره سازی رکورد CNAME زیر دامنه است ، به دنباله آن اضافه می شود.

حافظه پنهان DNS مرورگرها

در مرورگرهای مدرن وب حافظه ای به طور پیش فرض برای ذخیره رکوردهای DNS برای مدت زمان مشخصی طراحی شده اند. هدف از این حافظه این است که در مراحل تبدیل آدرس وارد شده توسط کاربر به آدرس IP پردازش کمتری صورت گیرد. هنگامی که برای DNS درخواست می شود ، حافظه پنهان مرورگر اولین مکانی است که برای درخواست بررسی می شود.

ممنون از این که مطالعه کردید.